In de situaties die aan de ombudsmannen worden voorgelegd, zijn verschillende instanties betrokken die ieder hun eigen rol en verantwoordelijkheden hebben. Ouders, kinderen, jongeren en instanties hebben vaak een lange geschiedenis met elkaar. Toch – of misschien wel daardoor – lukt het niet om te zorgen voor de noodzakelijke begeleiding en voorzieningen als een kind 18 jaar wordt. Het ontbreken van deze voorzieningen heeft vaak een negatieve impact op deze kinderen die zich meestal in een kwetsbare positie bevinden. Zo zijn er voorbeelden van kinderen of jongeren die dakloos zijn geworden, in de prostitutie belanden of in de criminaliteit terechtkomen.
Bij 18 jaar zijn ze nog niet volwassen. Achttien is slechts een grens in de wet, maar dat betekent niet dat je kinderen dan uit je handen mag laten vallen.
- Een pleegouder
De verhalen en verbeterpunten worden ook meegenomen in de rapportage van de coalitie Samen Verder waar de ombudsmannen deel van uitmaken. In deze coalitie werken wij met de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd, de Nederlandse Zorgautoriteit en de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving samen om kinderen en gezinnen met complexe problemen verder te helpen. We combineren onze invloed, kennis en expertise om structurele belemmeringen in beeld te brengen en die helpen op te lossen. Eén van de drie speerpunten is om de grens van 18- en 18+ irrelevant te laten zijn voor de continuïteit van de benodigde hulp.
Lees de publicatie 'Op de drempel van 18 jaar: alleen verder?'