Na de zoveelste teleurstellende toets ontploft hij en gooit een stoel door de klas. Sem wordt geschorst. Het wordt duidelijk dat Sem beter naar een andere school kan gaan. Ouders, leerkrachten én Sem zijn het hierover eens. Een school waar Sem beter op zijn plek zit. De school beslist dat Sem tot het nieuwe schooljaar thuis blijft. Ouders en Sem begrijpen dit wel. Sem is thuis ook wat tot rust gekomen. Maar ze willen niet dat Sem de laatste weken tot de zomer werkloos thuis zit. Hij wordt alleen maar neerslachtiger en ze willen ook niet dat Sem achterstanden oploopt. Ouders vragen school meerdere keren om huiswerk, telefonisch en per email, maar de school reageert niet of afhoudend. Ze zijn druk bezig met een nieuwe school voor Sem. Onduidelijk blijft wat de school in de tussentijd nog kan doen. En ondertussen schrijdt de tijd voort.

Sem's moeder belt de Kinderombudsman en vraagt om advies. De zaak is urgent: een klacht indienen bij de klachtencommissie van de school kan weken duren. Voordat die besloten heeft, is het schooljaar om en al die tijd zit Sem zonder huiswerk. De Kinderombudsman belt daarna, na eerst met Sem te hebben gesproken, met de school van Sem. Dit gesprek is bedoeld om de kant van school te horen en te vragen naar wat er mogelijk is zodat Sem wel schoolwerk kan doen. School belooft hier nog eens naar te kijken. Nog diezelfde week laat de school weten dat Sem via het intranet van school kan kijken wat het huiswerk is. De mentor gaat ervoor zorgen dat Sem wekelijks antwoordbladen krijgt. Daarnaast kan hij bij zijn mentor terecht voor vragen. De mentor maakt wekelijks tijd voor Sem om vragen te bespreken.

School, ouders en ook Sem kunnen zich vinden in de gemaakte afspraken. Sem loopt op deze manier geen (extra) achterstanden op en hij voelt druk van school ook niet meer.